Szkolenie pt. „Edukacja regionalna w bibliotece – jak zainteresować młode pokolenia lokalną historią?” zostało zorganizowane dla pracowników biblioteki w Iłży oraz innych zaproszonych bibliotekarzy z okolicznych placówek. To uniwersalny temat, który w ostatnim czasie cieszy się wyjątkową popularnością!
Edukacja regionalna w bibliotece
Zainteresowanie bibliotek publicznych kwestiami związanymi z edukacją regionalną nie powinno dziwić, zważywszy na naturalny dla tych instytucji potencjał pozwalający zarówno gromadzić jak i poznawać oraz udostępniać materiały i wiedzę na temat lokalnego dziedzictwa. To zainteresowanie przejawia się m.in. w poszukiwaniu sprawdzonych rozwiązań, narzędzi pomagających zorganizować projekty angażujące lokalną społeczność – w tym młodzież. W zadania edukacyjne biblioteki angażują się zatem, stając się idealnym uzupełnieniem – w przypadku dzieci i młodzieży – szkolnego programu nauczania. Ten, choć w swych wytycznych kładzie nacisk na przekazywanie wiedzy o regionie, najczęściej nie jest w stanie wypełnić tego zobowiązania.
Po pierwsze: edukacja
Punktem wyjścia dla naszych rozważań było tu przekonanie, że by móc edukować, najpierw konieczne jest zebranie, stworzenie merytorycznej podstawy w postaci tematycznej literatury, lokalnych archiwów społecznych czy archiwów historii mówionej. Zasady tworzenia kolekcji archiwalnych przy bibliotece wypełniły pierwszy blok szkolenia.
Uczestnicy szkolenia uwrażliwieni zostali przy tym na rolę jaką biblioteka może odgrywać w edukacji regionalnej. A szerzej, jak za pomocą tejże edukacji, może wpływać na kształtowanie tożsamości regionalnej / lokalnej swoich użytkowników. I oczywiście zaangażowanej postawy obywatelskiej otwartej na dbałość o lokalnej dziedzictwo kulturowe mieszkańców miasta.
Przeszłość jako nauka na przyszłość
Następnie, w drugiej części zwróciliśmy uwagę na lokalny potencjał tkwiący w dziedzictwie kulturowym Iłży. Pokazując konkretne przykłady lokalnego dziedzictwa, wskazywałem możliwości jego twórczego wykorzystania dla celów edukacyjnych. Dodatkowo proponowałem przy tym określone narzędzia oraz zasoby archiwalne, gotowe do wykorzystania. Dla sporej części uczestników prezentowane przykłady były dobrze znane! To świadczy o znacznym stopniu rozeznania w lokalnym potencjale kulturowym.
Przekazywanie praktycznych informacji dotyczących narzędzi edukacyjnych i źródeł pozyskiwania informacji na temat dziedzictwa przeplatały dyskusje i nierzadkie dzielenie się własnymi doświadczeniami i spostrzeżeniami. Można więc mieć nadzieję, że spotkanie odniosło główny swój cel. Czyli zainspirowało uczestników do wzmożonej czujności w kontakcie z lokalnym dziedzictwem. Szczególnie pod kątem możliwości jego twórczego wykorzystania w działaniach edukacyjnych. Nie tylko zresztą skierowanych do młodzieży i dzieci.
